به گزارش بیداربورس  بهمن آرمان، تحلیلگر مسائل اقتصادی در این باره در گفت و گو با نفت ما اظهار داشت: ایران یکی از کشورهای مهم نفتی است، اما از آنجایی که اقتصاد در ایران اسیر سیاست خارجی است و بازهم از آنجایی که دکترین دیپلماسی ایران چیزی جز رویکردی تجادلی با آمریکا و غرب نیست، به ناچار تحریم را تحمل می کنیم. با این توضیح که بیشترین آسیب تحدیدهای بین المللی بازار نفت می بیند. در واقع غرب می داند، با تحریم ایران در بازار نفت می تواند ضربه کاری بزند.  
تحلیلگر مسائل اقتصادی در ادامه گفت: ایران در حالت تحریم در شرایطی با کشورهایی که حاضر به همکاری هستند، وارد داد و ستد تجاری می شود که به ناچار باید امتیازهایی را به خریداران بدهد مثلاً در بحث فروش نفت با چین تهران، طبق آمار رسمی در ماه حدود ۳۰۰ میلیون دلار به پکن تخفیف می ‌دهد. یعنی پکن با عِلم بر محدودیت هایی که پیش روی ایران قرار دارد، به شرطی نفت از ما می خرد و راضی به تخفیف های کلان باشیم و از آنجایی که چین یکی از معدود راه های صدور نفت ایران است، به همین راحتی ماهیانه مبلغی گزاف را در این شرایط بد اقتصادی تخفیف می دهیم. تا مشخص شود، اقتصادِ ایران از رویکرد تقابلی سیاست خارجی به طور دائم هزینه هایی جبران ناپذیر متحمل می شود. پس می توان به این نتیجه رسید، تجدیدنظر در سیاست خارجی بایدی است که نباید نادیده گرفته شود تا از شرِ هزینه سازی ها خلاص شویم.  
او افزود: فشارهای بین المللی و همچنین سوءمدیریت و ... باعث شده تا مناسبات اقتصادی نوعی بی نظمی را تجربه کند. در حالیکه بودجه ۱۴۰۲ حدود ۶۶۰ هزار میلیارد تومان برآورد شده است، ۱۵۰ هزار میلیارد تومان از منابع تأمین هدفمندی یارانه ها محقق نشده است که این موجب می شود، برنامه های تعیین شده برای اجرایی شدن به مشکل بر بخورند. در واقع اگر می خواهیم گره های اقتصادی را باز کنیم، چاره ای جز این نداریم که مقدمات برچیده شدن تحریم ها را به هر شکلی که لازم است، فراهم کنیم.  
بهمن آرمان در پایان گفت: قانونی نانوشته در اقتصاد رای به این می دهد که برای رشد اقتصادی، لازم است کشورها با هم وارد فضای صادرات و واردات شوند تا بتوانند که متاسفانه ایران آشکارا از این موهبت محروم است. وقتی نمی توانیم نفت را صادر کنیم، وقتی نمی توانیم مواد لازم را برای رونق تولید بخریم و ... معلوم است که گره های اقتصادی نه تنها باز نخواهند شد، بلکه روز به روز شرایط برای بازار انرژی، بخش مهم تولید، کشاورزی و ... و در نتیجه برای مردم بدتر و غیرقابل تحمل تر خواهد شد.